Kentler tarım dışı üretimin temel sektör olduğu, tarımsal ve tarımsal olmayan üretimin yönetiminin gerçekleştirildiği alanlar olarak tanımlanır. Kentlerin ekonomik temelli tanımı ise, artı ürünün merkezi konumda olmasının ardından yaşam alanlarının oluşma sürecine dayanmaktadır. Bununla birlikte, yerleşik hayata geçiş ile tarıma dayalı toplumsal hayat ilişkilendirilmektedir. Dolayısıyla tarımın kırda yapılması kenti tarımdan uzaklaştırmış gibi görünse de, kentsel alanda yapılan üretimin hammaddesi ve kentlinin temel ihtiyaçları tarımsal üretime gereksinim duyar. Tarımsal üretimin kentlerden ayrı olarak düşünülemeyeceği fikri ile özellikle su kaynakları, besin güvensizliği, çevresel kirlilikler ve enerji konularında yaşanan sorunlar neticesinde yapılan tartışmalarının ardından güvenli yerel gıda üretimi amaçlı “kentsel tarım” kavramı ortaya çıkmıştır. Dünya genelinde hızla yaygınlaşan kentsel tarım, sürdürülebilir kentler ve sosyal toplumların oluşabilmesi için bir araç olarak kabul edilmektedir. Buradan hareketle çalışmada ilk olarak, kentsel tarım kavramının avantajları ile riskleri ortaya konmuştur. Ardından, çeşitli kategorilerde uygulanmış olan dünya örneklerinin temel yaklaşımları göz önünde bulundurularak Kastamonu kentinde kentsel tarımın uygulanabilirliği tartışılmıştır. Kastamonu ilinde özellikle arazi niteliğinin zayıf olması, tarım üretimince çeşitliliğin az olmasına sebep olmaktadır. Genel olarak bakıldığında baskın olarak meyvecilik daha fazla ön plana çıkmaktadır. Aynı zamanda çiçek yetiştiriciliği açısından da katkı sağlayan koşullar bulundurmaktadır. Bu bağlamda, kent için yürürlükte olan planlar ve mevcut arazi kullanım deseni ele alınarak tarımsal arazi kullanımı ve potansiyel alanlar için öneriler geliştirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Kentsel Tarım, Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilir Kentsel Gelişme, Tarım, Kastamonu
|
